PC İnceleme Wolfenstein: The Old Blood
Tür: FPS
Çıkış Tarihi: 05.05.2015 (Dijital)
Yapımcı: MachineGames
Yayıncı: Bethesda Softworks
Diğer Platformlar: Playstation 4, Xbox One
Eski tüfek oyuncular için Wolfenstein’ın özel bir yeri vardır. FPS türünü icat eden bir seridir bu. El kadar velet iken PC’de tanıştığım ilk oyundur Wolfenstein 3D (ve sonrasında gelen Doom). O yüzden yazı biraz yanlı olabilir başından uyarayım.
1992 yılında tanıştığımız Wolfenstein 3D, 2001 yılında Return to Castle Wolfenstein adıyla yeniden yapıldı, 2009 yılında Wolfenstein adıyla geri döndü ve 2014 yılında hepimizin bildiği üzere Wolfenstein The New Order adıyla yine bir geri dönüş yaptı. Her yeniden yapılışında hem senaryoda hem oynanışta büyük değişiklikler yaşadı. Özellikle Return to Castle Wolfenstein, serinin en sevdiğim oyunudur. Hem 2. Dünya Savaşı atmosferini yaşatması, hem zamanının güzel grafikleri hem de gerim gerim germesiyle hâlâ aklımdadır. 2009’da çıkan oyunu pek sevmemiştim çünkü fazla fantastik idi. 2014 yılında gelen New Order ise değişmiş FPS türüne kafa tutarak harala gürele adam öldürdüğümüz bir oyun olmuştu.
Şimdi ise karşımızda Wolfenstein: The Old Blood var. New Order’dan öncesinde 1946 yılında geçen oyunda yine Wolfenstein kalesine düşüyor William “B.J.” Blazkowicz’in yolu. Ayrı yayımlanan bir ek paket olduğu için kısa sürerek beni üzmüş de olsa sonuçta yeni bir Wolfenstein’dır dedim ve oynadım.
Dediğim gibi yolumuz yine meşhur Wolfenstein kalesine düşüyor ama ne düşme. Kalenin eski halinden eser yok. New Order’da kullandıkları mimari ile yenilenen kalemiz çok daha devasa ve korkutucu görünüyor. Daha öncesinde tanıştığımız fütüristik düşmanlar ise aynen onları öldürmemiz için bekliyor.
Back to Castle
Grafik konusunda çok fazla bir değişiklik yok. Megatextures teknolojisi aynen kullanıldığından oyunun boyutu gayet büyük. AA 4x ve diğer her şeyi son ayara alarak gayet hoş grafiklerle oynadım oyunu (GTX 770). Önceki oyunda olduğu gibi ara sıra kaplamaların geç yüklenmesi gibi sorunlar olduğu gibi duruyor (bir süre oynadıktan sonra geçiyor ama).
Oynanış olarak da oyunun biraz daha gizliliğe önem verdiği görülüyor. Her zamanki gibi rütbeli askeri öldürmeden gelen düşman dalgasını durduramıyoruz ancak kimseyi öldürmeden veya alarm çaldırmadan bir iki kişi hallederek bölümü geçmek mümkün. Ara sıra bu dediğimi yaptıysam da can sıkıntısından genel olarak dümdüz öldüre öldüre bitirdim oyunu. Zaten ister istemez bazen birkaç dalga düşmanı haklamanız gerekecek belli bölümlerde. Bunlar da Challenge diye geçiyor. Senaryo gereği üzerinize dalga dalga düşman geliyor. Kolayda oynuyorsanız sorun yok, pata küte dalıp geçebilirsiniz ancak zor modda oynuyorsanız acayip eğlenceli oluyor.
Susturuculu tabancayla görülmüş olabilirim ama az sonra ortalık kan gölüne dönecek
Senaryo bildik bir hikayeyi farklı bir şekilde anlatıyor. Aralara serpiştirilmiş espriler (bir sahnede karşıma çıkan grammar nazi esprisine uzunca bir süre güldüm :)) çok hoşuma gitti. Gizli bölgeler ve hazineler ise onları keşfetmemiz için bekliyor. Yaklaşık 5 saatte bitirdikten sonra “Keşke daha uzun olsaymış” dedirtti.
Bu şirin arkadaşı hatırlayanlar kimler? 🙂
Şu ana kadar kötü bir şey söyle(ye)medim ama yok mu derseniz, evet var. Bir kere oyun çok kısa ve senaryo pek de öyle ahım şahım değil. Yani fazla bir şey beklemeyin, sonuçta önümüze gelene bin tekme modunda oyuyoruz oyunu. İkincisi ise arada karşılaştığım grafik problemleri, kaplamaların geç yüklenmesi, bazen güzel bazen kötü görünmeleri falan.
Peki bu oyunu kimler oynamalı? Eğer benim gibi sınavlardan, projelerden şundan bundan bıkmış bir insansanız alın. Dün sınavdan sonra gelip bunaltıyla oynadım ve acayip eğlendim. Ama diğerleri için pek bir şey söyleyemeyeceğim. Fiyatı nispeten uygun ancak çok fazla bir şey sunmadığından şu an için çok da alınabilir durmuyor. Kemik Wolfenstein oyuncuları ise zaten oynayıp fikirlerini beyan etmiştir sanıyorum.
Kaynak:animefantastica
